Subscribe to:
Post Comments (Atom)
I am a citizen of this planet, who believes there is a purpose and mission to our existence. I pursue that mission and try to enjoy every lesson, every day, and every last drop of the pain and joy we drink when we live. I live a mostly regret-free life, with each failure quickly becoming a valuable experience and something to laugh about, and every success something about which to be thankful and celebrative. I do all of this in and around my beloved Berkeley, California.
15 comments:
Nazy jan,
I read your article, which was very well explained and clear, right away.
Thanks for your email Nazy jan. I emailed you this morning. After I sent you the email I got "azab vejdan" since my email was so long and I know you're so busy. When I write, I just write and forget time! :)
Regards,
Pardis
P.S, Yohoo! 1st Comment!
Salam Pardis Jan. No "azab vejdan" is warranted. Remember, no regrets. Thank you for looking into my silly hobby! It was really nice to hear from you Pardis. Come again and write whenever you like.
Elephant tered! :D
But atleast I must admit that radio is an inseprable part of my night life time...
good job nazy jan, loved it, will listen to it this comming weekend
Dear Nazy,
I really enjoyed the piece on Iranian.com. It is amazing how I, as a regualr bbc listener, had never taken the time to listen to rooz-e-haftom. I never thought it would contain anything other than news on Iranian pop-stars and such. But aftr I read your article, I went back and listened to some of their older podcasts and I was amazed to see how interesting and uplifting the programs were. I probably would have never tuned in, had it not been for your article, coming from a blogger I trust. Thank you Nazy jan.
Salam Shobeir Jan:
With one exception, I used to really dislike Iranian radio! I thought the programs were silly, phony, and terrible! I hated those women on the radio saying things like: "Zendegi Zibast. Labkhand bezanid." (Life is beautiful. Smile.). I would then think why I hated hearing them say it, when in fact, I might say a similar thing myself! I realized that I hated hearing them say it, because they worked in a radio monopoly run by the government, and I really really resented hearing those words from the government. I don't know if what I said makes any sense to you--I thought so much of the pain and suffering ordinary people were experiencing was because of the government's incompetence and mistakes, and I thought they couldn't be responsible for people's suffering and then tell them to smile!
The only program I listened to with regularity and really enjoyed was the nightly music and literature program run by a very nice man, a poet himself I believe. I'm sorry I can't remember his last name, but I think his first name is Soheil. I loved that program because that guy was so sincere, so knowledgeable, and a good storyteller (I'm partial to storytellers!). Anyhow, I'm glad you and I share one more interest Shobeir Jan. Be good azizam.
Salam Bar Mehran-e Aziz:
I think you would really enjoy this program, Mehran. The satire is so very intelligent and funny! Do let me know what you think.
Salam Ramin Jan:
A fellow radio buff! Thank you for coming and for taking the trouble to read the article and to leave a comment. Boy, you are the ideal audience! Rooze Haftom on BBC Persian used to be a music show which was fun, but did not have any political content. It has been revamped over the past few months, thanks to Siavash Ardalan's efforts, and now it "rocks" in more ways than one! Thanks again for coming. Come again.
پاسخ شما به شبیر را خواندم. گفته اید برنامه های رادیو ایران ، ابلهانه، دروغین و وحشتناک هستند! گفته اید از صدای آن خانمی که صبح ها می گفته زندگی زیباست لبخند بزنید متنفر بوده اید، چون صدای رادیو ایران صدای حکومتی است. درست است؟
لابد صدای رادیوهای کشوری که شهروندش هستید سراسر درستی و صداقت و پیام هایش یک سر راست قابل اعتماد هستند. مسلماً هیچ کس با تنفر نمی تواند افقی برای نگاه خسته ی مردمانش بگشاید
Salam Nazy jon,
I really enjoyed reading your article as I enjoy reading anything written by you. I’m not a big fan of radio because never found their discussions interesting. But I’ll listen to Rooze Haftom on BBC Persian as you recommended. Thank you for sharing
ا. ش. عزیز، با سلام و درود،
البته از شما توقع نداشتم که چنین احساساتی پاسخ دهید!
خانمی که صبح ها می گفت: "زندگی زیباست، لبخند بزنید" دروغگویی بیش نبود که از لحن دروغینش هم معلوم بود که مامور به کار دروغ است.
کشورهایی که من شهروند آنها هستم ایران و آمریکا می باشند. در ایران من رادیو و تلویزیون دولتی هستند و فقط حرف دولت را می زنند و لاغیر. در آمریکا صد ها و هزار ها ایستگاه رادیویی و تلویزیونی خصوصی وجود دارند که از موسیقی و سیاست و خبرو مذهب و ورزش و هنر گرفته تا اخبار زندگی خصوصی افراد معروف را پوشش می دهند و هر کس بسته به علاقه’ خود می تواند از ایستگاهی به ایستگاه دیگری برود و هر چه را دوست دارد گوش کند. گرچه کیفیت و محتوای اکثر این رادیو ها را قبول ندارم، مجبور به مصرف محصول آنها نیز نیستم، چون انتخاب دارم.
در پاسخ به سئوال جنابعالی، "نخیر،" صدای رادیوهای این کشور سراسر دوستی و صداقت و پیام هایش یک سر قابل اعتماد نیستند. اما من با دسترسی به صداهای مختلف، امکان این را دارم که انتخاب کنم به که و به چه گوش کنم و چه میزان از حرفهایی را که می شنوم قبول کنم. دولتی بودن رادیو و تلویزیون در ایران (و در هر کشور دیگری که من شهروند آن هم نباشم) چیزی به جز تک صدایی و تکرار حرفهای تکراری قدیمی نیست و خدا نکند که به دروغ هم آلوده شود.
رادیوهای فارسی زبانی که من به آنها گوش می کنم، از قضا نه در ایران هستند و نه در آمریکا، بلکه همگی رادیوهایی هستند که از کشورهای اروپایی به زبان فارسی پخش می شوند و البته بعد از یک عمر گدایی، ا. ش. جان، انشا’الله که میدانم شب جمعه چه موقع است و هر یک از این ایستگاهها با چه نوع سیاستی برنامه هایشان را پخش می کنند. سرشار از صداقت هم نیستند، اما کیفیت برنامه های آنها با ساعات بسیار کم، به مراتب از برنامه های 24 ساعته و متعدد رادیو تلویزیون ایران بهتر هستند، لا اقل به نظر من. موضوع پست من این بود.
برنامه های رادیو تلویزیون ایران با آن برنامه های توخالی، اهانت به شعور یکایک ایرانیان زحمتکش و شریفی است که نگران امرار معاش خود هستند و دولت آنها به جای اتخاذ تدبیری برای بهتر شدن زندگیشان، برایشان از صبح تا شب شعارهای توخالی می فرستد.
راجع به نکته’ آخر کامنت شما، نمیدانم منظور شما از هیچکس کیست؟ چون به کلمه’ " تنفر "اشاره می فرمایید و آن کلمه را من استفاده کرده بودم، لابد راجع به من صحبت می فرمایید. پس عرض می کنم بنده’ بی مقدار هیچ نوع ادعایی نداشته و ندارم که بتوانم افقی برای کسی بگشایم (حتی خودم، چه رسد به مردم عزیز و شریف ایران که منصفانه استحقاق بهترین افق ها و امکانات را دارند. مگر من که هستم که باید برای مردمانم افق بگشایم؟ من نیز زنی بسیار معمولی، کم سواد، و بسیار ساده هستم و هرگز ادعایی بجز این نداشته ام. آنچه را که دانسته ام و تجربه کرده ام و می کنم، در طبق اخلاص گذاشته و به دیگران نشان می دهم و از آن چه آنان به من نشان و یاد داده اند، به وجد آمده ام. لا اقل انقدر صداقت داشته ام که وجوهی از زندگی ام را در دید و عرصه’ عمومی بگذارم و دیگران را به زندگی خود دعوت بنمایم. آیا چون قلب من معمولا پر از عشق و مهر است و راجع به زندگی با شور و محبت صحبت می کنم، حق ندارم هر از گاهی هم از چیزی متنفر باشم؟ قرار نیست من هم بتوانم ابراز نا صبوری، دغدغه و انزجار کنم؟ آیا از منزلت من به عنوان یک بشر نزد شما کاسته می شود اگر از صمیم قلبم بگویم که احمق نیستم و از هر رسانه و صاحب رسانه ای که مرا احمق بپندارد بیزارم؟ ا.ش. جان، اجازه بدهید به عنوان نکته’ آخر خدمت شما عرض کنم که بنده با رسالت شخصی که درون خود حس می کنم، به قول خود شما روی لبه’ تیغ راه می روم. من میخواهم دو کشوری را که خانه’ من در طول عمرم بوده اند و هر دویشان را به دلایل مختلف دوست داشته ام، به کسانی که دلشان می خواهند بدانند از منظر و چشم خودم نشان بدهم. من آنچه را که می بینم، آنطور که می بینم بیان می کنم. ممکن است به چشم بعضی ها، من قصه ای رویایی راجع به آمریکای "غاصب جهانخوار فاسد" می بافم و به چشم برخی دیگر، صورتی غیر واقعی، شریف و دوست داشتنی و مهربان از ایران "حامی تروریسم عقب افتاده’ وحشی" تصویر می کنم. خوشبختانه کیفیت عمری که در هر دو کشور طی کرده ام نزد خودم به من این اجازه را می دهد که هر آنچه راجع به هر کشور خوب است بگویم و از کمبودهایش ابراز تاسف بکنم و برای بهروزیش ابراز امیدواری بنمایم. بلاگ من دفترچه’ خاطرات و محل اختلاط عادی با افراد نیست ا. ش. جان. فضایی است که در آن همه روزه تلاش در گردآوری نکات مثبت و جالب هر دو کشور می کنم تا به آرزوی خودم برای تاسیس آن وفادار بمانم. درست است دوستان به من لطف دارند و با من مهربان سخن می گویند و از بعضی چیز ها هم تعریف می کنند. اما من این فضا را آب و جارو نمی کنم که مردم بیایند و به به و چه چه بکنند. آرزوی من این است که بیایند و بخوانند و چیزی بگویند و چیزی یاد بگیرند و چیزی یاد بدهند و بروند. خوشبختانه به نظرم می آید ظرف چند ماه کوتاه به نتایجی هم رسیده باشیم.
اگر عقیده’ من نسبت به موضوع پست را نمی پسندید به من بگویید یا به آن وقعی نگذارید. اما اگر به من نوید شکست در انجام رسالتی که هرگز ادعای پذیرفتن آن را نکرده ام را بدهید، آن موقع مرا مکدر می فرمایید. با تشکر از شما و محبت همیشگی تان. نازی
Salam Bar Artist Daisy! Thank you for coming and for leaving a comment my friend. Yes, radio is not as popular as it used to be, so your generation aren't really used to it as a "fun" medium. Try it, though, you might change your mind my friend. Be good Daisy Jan.
This is exactly the time I listen to radio...
Nights!
And the man u've named is Soheil Mahmoudi...
Nice music selection and one Hafez Fall (at a quarter to 12) are the reasons I like Radio Payam (the night program!)
Yes, yes, Shobeir! That's the guy, and that's the program! I used to listen to that program when I was by myself, or working late at night. Especially when it snowed and it was dark, it felt so wonderful to sit there in my warm corner and listen to the music and his stories and poems, and Oh Yes, that Fal at 11:45! I miss it so much Shobeir.
Thanks for telling me his name: Soheil Mahmoudi. I will remember it now. He was my friend, I thought, even though he didn't know who I was! There's something magical about radio.
You Will Know The Truth And The Truth Will Set You Free {John 8:32}
Oh, there is nothing brighter than the Liberating Power of Truth. And there is nothing threatning and darker than the Incarcerating Power of Lies!
Post a Comment