Dr. Soroush in Oakland

Dr. Abdolkarim Soroush giving his lecture in Oakland's ICCNC tonight.

من غلام قمرم، غیر قمر هیچ مگو

پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو

سخن رنج مگو، جز سخن گنج مگو

ور ازین بی خبری رنج مبر، هیچ مگو

دوش دیوانه شدم، عشق مرا دید و بگفت

آمدم، نعره مزن، جامه مدر، هیچ مگو

گفتم: ای عشق، من از چیز دگر می ترسم

گفت: آن چیز دگر نیست دگر، هیچ مگو

من به گوش تو سخنهای نهان خواهم گفت

سر بجنبان که بلی، جز که به سر هیچ مگو

قمری، جان صفتی در ره دل پیدا شد

در ره دل چه لطیف است سفر! هیچ مگو

گفتم: ای دل، چه مه ست این؟ دل اشارت می کرد

که نه اندازه’ توست این، بگذر، هیچ مگو

گفتم: این روی فرشته ست عجبیا بشر است؟

گفت:این غیر فرشته ست و بشر، هیچ مگو

گفتم: این چیست؟ بگو، زیر و زبر خواهم شد

گفت: می باش چنین زیر و زبر، هیچ مگو

ای نشسته تو درین خانه’ پر نقش و خیال

خیز از این خانه برو، رخت ببر، هیچ مگو

گفتم: ای دل، پدری کن، نه که این وصف خداست؟

گفت: این هست، ولی جان پدر، هیچ مگو

I went to see Dr. Abdolkarim Soroush in Oakland tonight. He talked about Molana (Rumi) and love. He mentioned how that which is in a person's soul (ravan), will eventually find its way to his tongue (zaban). As such, he made extensive reference to how many times Molana has mentioned the words shekar (sugar), shirin (sweet), halva, and ghand (sugar cubes), showing how blissfully sweet he thought life to be. He also talked about the use of words zir-o-zebar (transformation) in Molana's poetry, and how Shams' assignment to Molana, or Molana's gamble, was to give up everything he held dear in quest for that transformation, to evolve into what we know of him today. I enjoyed the lecture immensely, especially as I had gone with my lovely niece and nephew and ran into my sweet friend, Shohreh, there. I am also delighted to report that my book, Ghomar-e-Asheghaneh, by Dr. Soroush is now properly autographed by him! My head and my heart is reading Molana tonight.